Dropshipping: ongemerkt winkelen in China

Mooi dat de consumentenbond aandacht aan dit fenomeen besteedt. Het is duidelijk een probleem dat bij veel consumenten speelt, ook gezien de reacties op het forum. Ik vind het wel jammer dat het forum geheel los lijkt te staan van de consumentengids. Als de redactie goed had gekeken op het forum, had zij kunnen zien welke vragen er rond dit onderwerp spelen. Nog mooier zou zijn geweest als de redactie ons forumleden actief om vragen en inzichten had verzocht. Ik vind dit een beetje oostblokkerig van de consumentenbond en een gemiste kans. (Ik heb wel vaker gemerkt dat de redactie niet erg gediend is van feedback - het feit dat ik de consumentenbond heb gewezen op de fouten in hun informatie op het gebied van rooten van telefoons en dat daar uiteindelijk niets mee gebeurt spreekt boekdelen. Ik weet niet hoe redactie en forummoderatoren met elkaar in contact staan, maar het lijken twee gescheiden werelden waar de redactie niet erg geïnteresseerd lijkt om in contact met het publiek staan en waar moderatoren door de redactie minder serieus worden genomen. Dit is wellicht speculatie van mijn kant, maar die is wel gebaseerd op langdurige waarneming).

Het artikel stelt plompverloren dat als er een Nederlands KvK-nummer en retouradres op de website staat er Nederlandse voorwaarden gelden (p. 32). Maar is dat wel zo? De voorwaarden van dit soort bedrijven ziet er steeds zo uit dat dat Nederlandse bedrijf slechts de websitehouder is, en niet degene met wie je het contract sluit. Dan maakt het toch niet  uit dat de websitehouder adres dan wel KvK vermeldt. Dat is ongetwijfeld bedoeld om consumenten zand in de ogen te strooien, maar als het bedrijf waarmee je volgens de voorwaarden zaken doet niet Europees is, geldt toch ook niet het Europees recht?

Voor zover ik het begrijp is het vooral een wens van de consumentenbond en misschien ook wel van de EU dat iedereen die zich op de Europese markt richt, zich ook aan Europese regels moet houden, maar niet de praktijk. Wat betekent dat trouwens, zich “richten op” de Nederlandse of Europese markt? Ik zou zeggen dat ook Chinese webwinkels zoals Aliexpress of Wish daar dan onder zouden vallen. 

Daarnaast heb ik nog wel wat aanvullende tips, gebaseerd op zaken die besproken zijn hier op de fora.

Het artikel adviseert om het adres te controleren via Google Maps en Streetview om erachter te komen of de winkel bv. een gewone woning betreft. Mijn advies zou zijn om ook wantrouwend te zijn als het om bedrijfspanden gaat. Veel bedrijven verhuren bedrijfsruimtes zodat deze bedrijven met hun adres op bijvoorbeeld de Herengracht in Amsterdam goede sier te maken. Zoals op het forum onlangs bleek staan op Herengracht 420 te A’dam tientallen bedrijven ingeschreven (discussie op https://community.consumentenbond.nl/consument-recht-28/3dbehangshop-nl-onbetrouwbare-webshop-21111 ). 

Het is mijzelf nooit overkomen, omdat ik altijd een vast rijtje afga: 1) ik check of de website verbonden is aan een keurmerk -uiteraard check ik dat bij het keurmerk en niet op de site van de verkoper! Bij voorkeur kies ik Thuiswinkel Waarborg.

2) Mocht dat niet het geval zijn en wil ik iets erg graag hebben dan check ik of de wettelijke vereisten in orde lijken (KvK en adresgegevens op de website), check ik recensies op TrustPilot etc, en kijk ik naar de Algemene Voorwaarden.

3) Als bovenstaande 2 niet in orde zijn gaat de aankoop niet door. Ik heb 1 keer iets besteld bij een Chinese website waarbij bovenstaande voorwaarden sowieso nooit gelden, maar waarbij er wel positieve recensies stonden EN achteraf betaald kon worden. Dat lijkt me dan ook geen slechte deal.

Tot zover,

sandokan

PS: De kwaliteit van dit artikel van de consumentengids is overigens goed - het had naar mijn idee alleen nog beter kunnen zijn als de ideeën van forumleden erin waren verwerkt.

Heel handig is om van de optie achteraf betalen gebruik te maken. Ik koop zelf ook in China en dat werkt goed. Als het artikel dan niet goed is meld ik dat en betaal niet.

Ha @sandokanfirst,

Vriendelijk bedankt voor de tips en vragen.

De CCA (Commissie voor Consumentenaangelegenheden) van de SER heeft dit jaar op verzoek van Mona Keijzer een adviesrapport uitgebracht over directe import (waar dropshipping ook onder valt). De CCA gaf hierin uitdrukkelijk aan dat indien een ondernemer zich richt op de Europese respectievelijk Nederlandse consument, zij zich ook aan de Europese wet- en regelgeving moet houden. Andersom kan de Nederlandse consument dan een beroep doen op Europese wet- en regelgeving. Uit de jurisprudentie blijken dit enkele doorslaggevende omstandigheden zijn om te bepalen of een ondernemer zich richt op de Europese (dan wel Nederlandse) consument:

• als hij goederen en/of diensten aan een consument aanbiedt in een EU-lidstaat (of specifiek aan een Nederlandse consument)
• als hij betaalt voor een zoekmachine/advertentiedienst om consumenten in verschillende EU-lidstaten eenvoudiger toegang tot de website van de ondernemer te verschaffen
• als hij een dienst met een internationaal karakter aanbiedt (zoals toerisme, reizen etc.)
• als hij op de website vermelding maakt van het internationale kengetal bij het telefoonnummer
• als hij een neutraal topleveldomeinnaam gebruikt (.eu of .com in plaats van alleen .Cn voor China)
• als hij de mogelijkheid op de website opent voor reacties uit kopers uit EUlidstaten
• als hij een distributiecentrum heeft in een of meer EU-landen (bv. in Nederland)

In het artikel beschrijf ik eerst de rechten bij een internetaankoop. Vervolgens stel ik, net als u, de vraag hoe het dan zit bij een bedrijf dat buiten de EU is gevestigd én een bedrijf dat alleen stelt te bemiddelen (dus stelt enkel de websitehouder te zijn en niet degene met wie het contract zou worden gesloten). Yiwu Cute bijvoorbeeld is een Chinees bedrijf met verschillende Nederlandstalige websites. Dit bedrijf richt zich door deze webshops op de Nederlandse markt.

Ditzelfde geldt voor de dropshippers die geen KvK nummer hebben of Nederlands retouradres en waarbij je dus eigenlijk niet weet waar het bedrijf is gevestigd. Deze dropshippers richten zich met Nederlandstalige webshops (en social media advertenties) op de Nederlandse markt en behoren zich daarom aan de Nederlandse spelregels te houden. Je kunt vervolgens in de algemene voorwaarden proberen je van je verantwoordelijkheden te onttrekken, maar dat betekent niet dat je je niet opeens meer op de Nederlandse consumenten richt. Je zou eigenlijk dus kunnen zeggen dat ‘het bemiddelingsverhaal’ misschien wel een zand strooi tactiek is.

Probleem blijft vaak echter wel dat bij een geschil met de webshop de kosten gewoonweg niet opwegen tegen de baten. Op dit moment is een check vooraf nog steeds beste optie. De tips die u noemt zijn dan ook zeer waardevol. Ik bekijk nog of ik ze kan meenemen in ons online artikel over dropshipping.

Volgens mij moet de KvKoophandel als eerste worden aangepakt. Die houdt het handelsregister bij een geeft elke hansworst toegang als die maar betaalt. Het feit alleen al dat een nieuweling algemene voorwaarden heeft waar in staat dat hij Niet de verkoper is, dat kan helemaal niet. Ook een dropshipper is verkoper, want daar koopt en betaalt de klant. Bol.com is de grootste dropshipper van Nederland, maar wel degelijk verkoper. Ook al zitten er 2 duizend bedrijfjes onder.

Het eerste. Het handelsregister moet mi ten alle tijde zekerheid geven dat je met een wettelijk betrouwbare partij van doen hebt.

..uit de taken van de KvK: “ Het beheren en controleren van het Handelsregister met betrouwbare informatie is de corebusiness van onze dienstverlening”. Duidelijker kan niet denk ik:)