Ik ben in het bezit van een acht jaar oude Miele V 5869 wasmachine. Deze machine kwam destijds als een van de beste uit de test. Koste €1300,-.
Twee weken terug begon hij te piepen en liep de binnentrommel aan in de buitentrommel. De binnentrommel zat scheef. Eerst dat ik dat de lagers het hadden begeven maar na even googelen kwam ik er achter dat het zeer waarschinlijk het zogenaamde "trommelkruis" moest zijn. Het schijnt dat deze tot 1998 van gietijzer zijn gemaakt, daarna van aluminium. Aluminium, dacht ik? Bij een machine met een RVS buitentrommel en een RVS binnentrommel? Wie verzint dat, dat corrodeert toch weg in een wastrommel? Zeker in een sopomgeving met RVS er naast. Alleen al door het gebruik van twee verschillende metalen treed er galvanische corrosie op.
Miele gebeld. Verhaal gehouden. De mevrouw aan de lijn vroeg hoe ik wist dat het trommelkruis gebroken was, en dat dat toch echt geverifieerd moest worden door een Miele-monteur a €101,-.
Ook kwam er nog een verhaaltje achteraan dat het waarschijnlijk kwam door vloeibaar wasmiddel. Daar kan dat kruis niet tegen, en zeker niet als het te geconcentreerd zou zijn. Ik ben zelf engineer, en vroeg waarom je een wasmachine zo zou maken dat er een onderdeel in het sop draait dat niet goed tegen 80% van de aangeboden wasmiddelen kan? Het ging meestal goed wist zij te melden. Zelf gebruikte ze poeder, speciaal daarom.
Ik vroeg haar, stel dat het dat kruis is, dan is dat na acht jaar te snel (Miele zegt zelf dat ze haar machines op 10.000 draaiuren ontwerpen. Dat is met vijf keer wassen zo'n 15 a 20 jaar). Ze melde dat ik dan waarschijnlijk voor €800,- een vergelijkbare wasmachine mocht kopen (een WCI330WPS a €1350,-). Dit klonk mij enigsinds redelijk in de oren. En heb daar ook een paar dagen over nagedacht. Redelijk is het. Maar zo'n habbie-babbie onderdeel in deze machine? Dat is niet de reden dat ik destijds een "onverwoestbare" Miele heb aangeschaft. Dit voelt aan alle kanten verkeerd.
Ik heb besloten Miele niet te laten komen, zelf de machine te demonteren en er zelf een ander kruis in te zetten. Ik heb vanavond deze machine gedemonteerd en tijdens het demonteren zag ik het ene prachtige robuuste onderdeel na het andere. Gewoon een hele mooie machine. Tot ik de buitentrommel splitste en de binnentrommel er uit haalde.
Een mooier staaltje "designed-to-fail" heb ik nog niet meegemaakt.
Hier kun je zien dat de armen gebroken zijn.
Op marktplaats worden nog steeds diverse trommelkruizen van voor 1998 aangeboden. Deze worden uit oude machines gehaald en aangeboden om in nieuwe 5kg machines te stoppen. Voor mijn 7kg machine is dat geen optie.
En voor de duidelijkheid;
WIj doen zeker 1 x in de maand een kookwas, namelijk de dweiltjes, vaatdoeken en keukenhanddoeken. Ook het beddengoed word op 60 graden gewassen. De enige reden trouwens dat dit verstandig is, is om de "vetluis" te doden. Dat is een bacterie die zeep eet en to 60 graden kan overleven. Deze bacterie zorgt voor vieze luchtjes in de wasmachine. Dit doe je niet om er voor te zorgen dat je trommelkruis kapot gaat!
Voor de makkelijke kritiek, laat even op je inwerken dat er dus een aluminium onderdeel in de machine gestopt wordt dat makkelijk ook van RVS had kunnen worden uitgevoerd. Dan had je elke dag met 10x overgedoseerd vloeibaar wasmiddel kunnen wassen zonder een centje pijn.
Al met al vind ik dit echt verschrikkelijk. Dit doet mij als techneut echt pijn om zo'n misselijkmakend stukje in je machine te stoppen. Ik ben er achter dat alle merken dit doen. Maar ook dat het dus geen zin heeft om in het kader van de levensduur een Miele te kopen.
Wie vind hier wat van? Nog tips? Of andere invalshoeken?
