In de nieuwe Consumentengids nr.3 van maart 2018 een test van elektrische tandenborstels. Ik was benieuwd of deze keer de duurzaamheid getest en meegewogen was. Meerdere reviews gaan hierover. Ik plaatste er één over een Philips Sonicare na telefonisch contact met de Consumentenbond: zie hieronder. Helaas lees ik daar niets over. Mede gezien de soms aanmerkelijke prijzen lijken mij het geen wegwerpartikelen.
Dit testen moet toch niet zo moeilijk zijn: in 24 uur kan je de 2 minuten poetsbeurten voor 2 jaar testen. Afgewisseld met bijvoorbeeld telkens 2 minuten "afkoeltijd" zou dit 2 dagen testtijd zijn. (Misschien is een externe voeding nodig.)
Mijn review van 13 december 2016:
Te korte levensduur van een goede tandenborstel. Dit is al in meerdere reviews voor mij te lezen. Mijn eerste ging na 1 ½ jaar stuk (gebruik: één keer per dag door twee personen). Binnen de 2 jaar fabrieksgarantie van de Philips “omruilservice” keurig een nieuw exemplaar ontvangen. Echter dit tweede exemplaar ging weer na 1 ½ jaar kapot. Ondanks de registratie van beide apparaten met uploads in “Mijn Philips” houdt Philips vast aan 2 jaar garantie na aankoop. Geen blijk dat zij instaan voor een levensduur van twee jaar voor het tweede exemplaar. Als coulance een kortingsvoucher voor de Philips onlineshop waarmee de prijzen hoger zijn dan elders.Voor een beroep op de wettelijke garantie, een deugdelijk apparaat zal toch minstens even lang als de fabrieksgarantie mee moeten gaan, verwijst Philips mij naar de verkoper (Bol.com). Dit vind ik niet redelijk, zij hebben mij dit tweede apparaat niet geleverd. De Consumentenbond heeft de Philips Sonicare tandenborstels als “Beste getest”, maar de levensduur/duurzaamheid wordt niet meegewogen. Er wordt niet op getest en dit staat dus ook niet bij de testresultaten. Zij gaan hier aandacht aan besteden.
Beste antwoord door Bart Lucassen
Beste @C.R. Andeweg ,
We hebben ook dit jaar niet op levensduur / duurzaamheid getest, helaas. Het probleem is hier tweeledig:
- Je wil in korte tijd een paar jaar 'echt' gebruik simuleren. Bij echt gebruik moet de borstels toch echt wel ergens tegenaan gedrukt worden, denk ik. Gewoon honderden keren aan- en uitzetten is niet genoeg. Je kunt daarvoor natuurlijk wel een gerobotiseerde opstelling bouwen, maar het blijven dure en arbeidsintensieve testen. Want je moet iemand hebben die om de zo veel tijd beoordeelt of de borstel nog goed werkt. Bijkomend probleem is dat je de test altijd moet doen met meer dan 1 exemplaar, en je moet er ook van uit gaan dat die exemplaren kapot gaan. Dus ook voor inkoop is het duurder.
- Uiteindelijk zal het toch de accu zijn die bij de meeste elektrische tandenborstels het eerst de geest geeft. Hoe goed moderne accu's ook zijn, ze gaan nog steeds niet decennialang mee. En duurzaamheid van accu's testen blijft zeer tijdrovend. Heel veel opties om tijd te winnen zijn hier niet. Zo'n gerobotiseerde duurzaamheidstest als hierboven beschreven doe je uit praktisch oogpunt eigenlijk altijd met een constante spanningsbron in plaats van de accu. Met andere woorden: dan heb je een dure en tijdrovende duurzaamheidstest gedaan, en dan weet je nog steeds niets over de levensduur van de accu.
Terug over levensduur: We zouden het liefst aan elke producttest een onderdeel "levensduur" toevoegen. Door praktische problemen (tijdsduur en hoge kosten) lukt dat nu niet. Maar dan nog geldt: levensduurtests zijn niet zaligmakend. Het blijven gecontroleerde labtests van een handvol modellen. Uiteindelijk weet je pas echt hoe lang een product meegaat als hij door duizenden mensen 'in het wild' wordt gebruikt.
Dus als u een product heeft gekocht dat te vroeg gekocht heeft, meld het dan vooral, bijvoorbeeld door een review (bij ons of elders) te plaatsen. Ik denk dat iedereen wel eens heeft afgezien van een aankoop vanwege slechte reviews, dus het heeft zeker effect.
Het sentiment van mevrouw/meneer Wiersum ("Na meermalen een zeperd gehad te hebben met dure producten ga ik voortaan voor goedkoop omdat de strop ook kleiner is als het mocht tegenvallen.") is begrijpelijk, maar ook wel een beetje onderdeel van het probleem. Want als consumenten altijd kiezen voor het goedkoopste product, ontstaat er (nog meer dan nu) een "race to the bottom", waarbij fabrikanten zich genoodzaakt zien om steeds goedkopere onderdelen in hun producten te stoppen, om maar mee te kunnen met de concurrentie. En dat betekent op zijn beurt weer meer (premature) defecten, en een voortzetting van de "wegwerpcultuur" rondom producten.
Vriendelijke groet,
Bart Lucassen Bekijk origineel
